ตอนที่ 25

ทันทีที่ชาลิสาได้ยินเสียงรถยนต์คันหรูแล่นเข้าจอดลง เธอรีบกดสวิตซ์ปิดทีวีแล้ววางรีโมตลงไว้ที่โซฟาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบวิ่งออกไปหน้าบ้านทันที เธอดีใจที่เขากลับมา อย่างน้อยวันนี้เธอกับเขาก็น่าจะได้กินข้าวด้วยกัน

ภูวดลเปิดประตูรถลงมาแล้วเอียงตัวหันกลับไปปิดประตูรถเดินขึ้น

บันไดไปแต่ก็หยุดชะงักลงเมื่อเห็นใบหน้าสวยที่คุ้นเคยเดินเข้ามาหา

“คือ...คือ...” ชาลิสาก้มหน้าลงแล้วพูด แต่ทว่าเธอกลับไม่กล้าที่จะปริปากพูดออกไป แต่เธอก็พยายามกลั้นใจแล้วถามออกไป

“คุณไปไหนมาคะ แล้วทำไม....”

“เอาไว้คุยกันพรุ่งนี้ วันนี้ผมเหนื่อย” ภูวดลตัดบทพูดแล้วเดินเข้าไปข้างในทันที ชาลิสามองแผ่นหลังที่เดินออกห่างเธอไปเรื่อยๆ

“คุณกินข้าวหรือยังคะ?” ในที่สุดก็ถามออกไปจนได้

ภูวดลหยุดเดินแล้วถอนหายใจออกมา อย่างเหนื่อยล้าและรำคาญเธอที่มาซักถามเขา ถึงแม้ว่าเธอกับเขาจะเพิ่งราวรักผ่านกันมาเมื่อคืนแต่ก็ใช่ว่าจะซักถามเขาจนหน้ารำคาญ เขาไม่ชอบ อีกอย่างวันนี้เขาเหนื่อยมากพอที่จะต้องมายืนตอบคำถามไร้สาระ

ชาลิสามองแผ่นหลังที่หยุดเดินลงแล้วมองเขาถอนหายใจออกมาราวกับว่าเธอนั้นวุ่นวายสำหรับเขา เธอก็แค่อยากให้เขาสนใจเธอบ้าง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยแลเธอสักครั้ง

“ผมกินมาแล้ว” เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่เมื่อได้ฟังกับดูราวว่าเขาตอบตัดความรำคาญ ก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปโดยไม่สนใจคนที่ได้ยินคำตอบว่ารู้สึกอย่างไร

เพียงแค่ได้ยินคำตอบก็ทำให้หัวใจร่วงลงไปกับพื้น เธออุตส่าห์รอ รอเพื่อหวังว่าจะได้กินข้าวร่วมกับเขาสักมื้อ แต่ที่ไหนได้ สุดท้ายแล้วไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องกินคนเดียว กินทั้งน้ำตาด้วยความเหงา เขาไม่มีวันรู้และเข้าใจว่าเธอรู้สึกอย่างไร

ทำไมนะ...ทำไมไม่หันมามองเธอบ้าง

...ทำไม

แพรวาไม่เคยคิดเลยว่าการมาทำงานเป็นเลขา ฯ ของท่านประธานที่บริษัทอัญมณีจะทำให้เธอเหนื่อยกว่าเดิมเป็นสิบเท่า ไม่เพียงแค่ต้องเดินคอยรับส่งแฟ้มเอกสารเท่านั้น แต่ต้องเดินตามเจ้านายเธอไปทุกที่ไม่ว่าจะเป็นร้านเพชรในเครือของเขาหรือว่าเป็นลูกค้าก็ตาม นี่ขนาดแค่ผ่านไปแค่ครึ่งวันแรกก็แทบทำเธอเป็นลมทั้งยืนเลย เธอไม่เข้าใจจริงๆ ว่าคุณยุวดา ทนได้ยังไง ช่างเป็นหญิงเหล็กแท้เสียจริง

หญิงสาวทิ้งตัวลงเก้าอี้ทำงานอย่างเหนื่อยล้า หลังจากช่วงเช้าที่ผ่านมาเธอต้องแบกเอกสารไปส่งตามแผนกต่างๆ ซึ่งเขาบอกว่านี่เป็นหน้าที่ของเลขา พอช่วงสายมีสายเข้ามาให้เขาไปดูงานการจัดการประมูล อัญมณีที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง ซึ่งเธอเองก็ต้องแบกร่างที่ราวกับกระดูกจะหลุดตามเขาไป นี่เขากะจะใช้เธอให้คุ้มกับค่าเงินเดือนที่จ่ายให้เลยใช่ไหมเนี่ย

“คุณแพรวา”

นั่นไงมาอีกแล้ว เสียงเข้มแบบนี้มีคนเดียว งานเข้าแล้วยัยแพร

“ตอนบ่ายสามโมงผมมีนัดพบกับลูกค้า คุณเตรียมหาเปลี่ยนชุดที่ดูดีกว่าตอนนี้ได้เลย” กรกฎยืนมองเธอก่อนจะยิ้มแล้วส่ายหน้าออกมา แพรวาได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้า แต่เธอก็ต้องอดทนต่อไป

“ค่าเจ้านายยยย” แพรวาขานรับเสียงยาว

กรกฎเมื่อเห็นเผลอยิ้มออกมา

“ดี....อย่าลืมแต่งให้ดูดีกว่านี้” เขาพูดแล้วเดินเข้าห้องทำงานไป แพรวาได้แต่ก้มมองตัวเธอ แบบนี้ดูดีจะตายไป เรียบร้อยด้วย อีกอย่างปลอดภัยต่อการโดนลวนลาม !

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***