EP.2

{ชีวิตไม่ใช่ของเล่น ถ้ามันแตก มันพัง มันต่อกลับมาไม่ได้}

ตั้งแต่ฉันออกมาสมองมันโล่งไปหมดไม่รู้จะเดินไปทางไหนไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหนทางเดียวที่เดินไปคือบ้านของ พีช แต่พอไปถึงฉันกลับยิ่งตกใจยิ่งไปกว่านั้น นั้นคือ พีช มิว และ นุ่น ( ขอใช้นามสมมุติทั้งหมด)อยู่กันที่บ้านของพีช ต่างคนต่างมีปัญหากันหมด มันไม่ใช่ละครน้ำเน่าหรือว่าจัดฉากอะไรทั้งสิ้น แต่มันกลับเป็นแบบนั้นจริงๆ พีชไม่ได้มีปัญหาอะไรกับที่บ้าน เพราะพ่อแม่ไม่ค่อยอยู่บ้านอยู่แล้ว ส่วนมิวก็ออกเล่นนอกบ้านตลอดไม่ได้เรียนและมาอยู่บ้านพีชเพราะทะเลาะกับ

พ่อแม่เหมือนกันแต่นุ่นเรียนหนังสืออยู่ และคบกับผู้ชายหนึ่งคนทะเลาะกับที่บ้านก็มาบ้านพีชเหมือนกันแต่ไม่ได้หนีออกจากบ้าน

ฉันเล่าปัญหาให้พวกเพื่อนฟัง และเรื่องครอบครัวสุดท้ายทุกคนก็ตอบเหมือนกันว่าออกไปใช้ชีวิตข้างนอกกันเถอะนั้นคือวันแรกที่ฉันก้าวออกจากบ้าน และไม่มีหนทางที่จะไป ฉัน พีช และมิวไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหนกันเลยไปนั่งเล่นกันที่ร้านเกมเหมือนเดิมวันแรกเราก็หนีออกไปนอนบ้านรุ่นพี่คนหนึ่งเป็นผู้ชายแต่ว่าเขาให้อยู่เพียงแค่คืนเดียวเท่านั้น พวกฉันแทบไม่มีเงินกินข้าวกันเลยสักบาทอยู่แต่กลับพวกเด็กร้านเกม เงินติดตัวก็มีอยู่แค่ไม่กี่บาทเท่านั้นมันรู้สึกว่าไม่มีที่อยู่ ไม่มีเงิน ไม่มีอาหารแต่ก็ยังมีเพื่อน ยังหัวเราะเฮฮาได้ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงหัวเราะได้ และไม่รู้สึกรู้สาอะไร

วันที่สองของการออกจากบ้านหลังจากที่เมื่อคืนเราไปนอนบ้านรุ่นพี่กันแล้ว แล้วก็ต้องออกมาข้างนอกกันอีกและก็ไม่มีที่จะไปเหมือนเดิม จะให้ฉันไปนอนบ้านโอก็ไม่ได้ เพราะมีปัญหากันอยู่พวกฉันเลยไปนั่งเล่นร้านเกมกันอีกร้าน ในซอยหมู่บ้านที่เราออกมานั้นเหละ(รู้สึกเหมือนหนีออกจากบ้านโคตรไกล \=.\= ) ฉันนั่งเล่นหน้าร้านเกมกับพีชอยู่สองคนส่วนมิวก็ไปคุยกับคนแถวนั้นเลื่อยเปื่อยตามภาษาของมัน

"มึง พวกพี่เขาบอกให้พวกเราไปนั่งกินเหล้ากับเขาหน่อยเขาจะให้เงินพวกเราด้วยนะมึง" มิวเดินเข้ามาบอกด้วยความดีใจ พวกฉันก็ดีใจสิแค่ไปนั่งกินเหล้าด้วยก็จะได้เงิน ง่ายๆแค่นี้เอง

"เอาดิ ไปป่ะรี่ กูว่าได้เงินนะ " พีชหันมาปรึกษากับพวกฉันแล้วพวกฉันก็ตกลงที่จะทำ ...

พวกผู้ชายสามคนนั้นพาเราขึ้นรถกะบะ บอกว่าจะพาไปนั่งกินเหล้าด้วยกัน นั่งกินเหล้าก่อนถึงจะให้เงินพวกฉันก็นั่งไปอย่างเงียบๆแต่ที่ต้องตกใจคือพี่เขาเลี้ยวเข้าไปในห้องพักชั่วคราวแห่งหนึ่ง พวกฉันตกใจกันมากรีบถามพวกพี่เขา

"พี่พาหนูมาที่นี่ทำไม" ฉันถามและจับมือกับพีชแน่น

"พี่ไม่ชอบกินเหล้าพวกเสียงดังๆ ชอบนั่งกินเงียบๆ"

ฉันนั่งเงียบและกลัวกับพีชมาก แต่มิวดูร่าเริงนางไม่สนใจอะไรเท่าไหร่ แต่นางนิสัยดีนะเฟรนลี่ แต่เฟรนลี่เกิ๊นนน!

พี่เขาบอกให้พวกฉันแยกย้ายกันไปคนละห้องก่อนเดี๋ยวค่อยมานั่งกินเหล้ารวมกัน ฉันตกใจรีบแอบไปคุยกับพีชสองคนและโชคดีที่พีชเอาคัดเตอร์มาด้วย 1 อัน พีชจะชอบพกอยู่แล้วเป็นประจำ

"มึงเอาไปไว้กับมึงก่อน ไม่ต้องห่วงกู กูโทรเรียกแบงค์มาแล้ว"แบงค์เป็นแฟนของพีชตอนนั้น เราแยกย้ายกันไปคนละห้อง แบงค์มาทันพีชเลยไม่ได้เข้าห้องฉันเข้าไปในห้องแล้ว แล้วก็เป็นอย่างที่คิด พี่เขาข่มขืนฉัน ถอดเสื้อฉันออกหมดเหลือแต่กางเกง พี่เขาผลักฉันไปที่เตียง เอามืออุดปากของฉันเอาไว้และจับมือฉันไว้ทั้งสองข้าง

"มึง !! มึงอยู่เปล่า" พีชมาตะโกนเรียกฉันอยู่หน้าห้องแต่ฉันไม่สามารถตอบได้ ฉันดิ้นอย่างแรงจนมือข้างนึงหลุดออกมาได้รีบหยิบคัดเตอร์ในกระเป๋ากางเกงออกมา

"ถ้าพี่ทำอะไรหนูไปมากกว่านี้ หนูแทงจริงๆนะพี่" ฉันน้ำตาไหลแต่ไม่มีเสียงร้องไห้ พี่เขาเอาตัวดันออกจากฉัน ฉันรีบหยิบเสื้อผ้าพีชมาเคาะเรียกฉัน ฉันเลยตะโกนตอบพีช

"ถ้าพี่ไม่เปิดหนูจะแจ้งตำรวจ"พีชตะโกนบอก

พี่เขายอมไปเปิดประตูให้ ฉันรีบออกไปหาพีช พีชกอดฉันไว้แน่นตอนนั้นทุกอย่างเบลอไปหมด ร้องไห้ฟูมฟาย ทำตัวเองทั้งนั้น คิดว่าเก่งออกมาก็ไม่รอด ระหว่างนั้นเราก็หาทางกลับไปที่ร้านเกมก่อนเพราะเราไม่มีแม้กระทั่งที่ซุกหัวนอนก่อนกลับพวกฉันเห็นแบงค์คุยกับพวกผู้ชายที่พาเรามา สรุป แบงค์มีส่วนรู้เห็นในการพาพวกฉันมาที่นี่!!! แม้กระทั่งแฟนของเพื่อนก็ไว้ใจไม่ได้ ฉันกับพีชตัดทุกคนออกแต่มิวก็ยังอยู่กับพวกเราเหมือนเดิม ถึงแม้นางจะไม่สนใจก็เถอะ

พอฉันไปปักหลักกันอยู่ที่ร้านเกมฉันดีใจมากได้เจอพี่โอม รุ่นพี่ฉันตั้งแต่เรียนประถมเขาบอกมีห้องเช่าอยู่แถวนี้เขาพักอยู่ ฉันเลยขอไปอยู่กับแกด้วย ไปถึง เหมือนนรกซ้ำกรรมซ้อน ห้องที่พี่โอมอยู่มีผู้ชายเพื่อนพวกพี่เขานอนด้วยรวมกันถึง 10 คน !!รวมพวกฉันสามคนเป็น 13 คนพอดี

"คนนี้น้องกูอย่ายุ่ง"พี่โอมเปิดประตูเข้าไปพร้อมกับกอดคอฉันแล้วบอกคนในห้อง มิวก็ยิ้มเลยจ้า ผู้ชายตรึมห้องถึงนางจะเป็นคนชอบผู้ชาย แต่นางก็ไม่ใช่คนนิสัยไม่ดีนะ มันเหมือนความชอบส่วนบุคคลคืนนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นต่างคนต่างอยู่ ฉัน พีช มิวก็เริ่มออกหางานทำเพื่อนรุ่นพี่ในห้องพี่โอมแนะนำให้ไปทำงานเด็กดริ้งที่ร้านใกล้ๆห้องที่เราอยู่ฉันก็ลองไปสมัครดู ปรากฏว่ารับเราทั้งสามคนทำงาน เริ่มงานพรุ่งนี้ ก่อนจะนอน ฉันยืนเล่นอยู่ที่หน้าระเบียงของห้อง มิวเดินมาบอก

"มึง แม่กูโทรมาบอกว่าพ่อกูกับพ่อมึงตามหาพวกเรา พ่อมึงโดนรถเฉี่ยวว่ะ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***