EP.1

จุดเริ่มต้นมันอยู่ตอน ม.2 ตอนนั้นยอมรับเลยว่าเป็นเด็กที่เกเรไม่ฟังใครแม้กระทั่งพ่อและแม่ ตอนนั้นเรียนโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งเป็นโรงเรียนที่ดีนะ ไม่ค่อยมีนักเรียนที่เกเรเท่าไหร่แต่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้ฉันเสีย จุดเสีย

คือคนข้างนอกฉันคบกับเพื่อนนอกโรงเรียน ตอนนั้นก็วัยรุ่นกันทั้งนั้น ไม่มีใครคิดอะไรทั้งสิ้นฉันจะชอบไปอยู่กับพวกเพื่อนนอกโรงเรียนโดดเรียน ไม่เข้าเรียน เข้าบ้างไม่เข้าบ้าง

รวมกลุ่มกันอยู่แต่กับร้านเกม บ้านเพื่อน จนได้มาเจอผู้ชายคนหนึ่ง คนที่พลิกชีวิตฉัน (ขอใช้แทนชื่อว่า โอ)

โอจะเป็นผู้ชายที่อายุเยอะกว่าฉันและพวกเพื่อนๆ

เขาจะชอบขับมอไซค์พูดง่ายๆเด็กแว๊นนั้นเเหละจ้า เราหลงเขามากไปนอนกับเขาที่บ้านเขาทะเลาะกับพ่อแม่เรื่องผู้ชายต่างๆนานา เอารถมอเตอร์ไซค์ของพ่อออกไปให้พวกเพื่อนๆขับจนรถชนพังกลับมาโดนพ่อด่าจนทะเลาะกัน ฉันออกไปนอนบ้านโอ แต่ก็กลับมานอนบ้านบ้าง

ครั้งหนึ่งฉันไปเล่นเกมอยู่ที่ร้านเกมแม่มาตามฉันกลับบ้าน

"กลับบ้านเถอะ" แม่เดินเข้ามาหาฉันในร้านเกม

"เดี๋ยวหนูก็กลับเองเหละแม่" นั้นคือคำพูดที่ฉันเจ็บ

ที่สุดในชีวิตที่กลับไปคิดทุกครั้งและฉันก็กลับบ้านไปบ้างอยู่บ้านโอบ้างไปโรงเรียนบ้างไม่ไปบ้างจนในที่สุดฉันก็ติดเขามากซะจนขอแม่ลาออกจากโรงเรียนไม่อยากเรียนอีกแล้วอยากไปอยู่กลับโอโลกทั้งใบในชีวิตฉันมีแต่โอแค่คนเดียวทุกๆอย่างของฉันต้องเป็นเขาเท่านั้นทุกเวลาไม่ว่าจะกิน นอน ขี้หรือไปไหนฉันจะเกาะติดกับเขาตลอด ไม่ว่าเขาจะไม่ดียังไงฉันก็ยังจะอยากไปอยู่กับเขา

แม่ขอร้องฉันให้เรียนต่อพยายามทำทุกวิธีทางให้ฉันมาเรียนฉันก็ยืนยันที่จะลาออกอยู่ดีแม่ก็พยายามที่จะหาโรงเรียนอื่นให้เรียนด้วยความที่ฉันเกเรและออกกลางเทอมเลยไม่มีโรงเรียนไหนรับสักโรงเรียนรวมถึงเอกชนและรัฐบาล

ฉันจึงขอแม่ไปเรียนที่กศน.เพื่อที่ฉันจะได้อยู่กับโอและวันอาทิตย์ไปเรียนที่โรงเรียนและชีวิตฉันก็ดำเนินไปเรื่อยเปื่อยไม่มีอะไรนอกจากอยู่กับแฟน ไปหาเพื่อนบ้าง ไม่มีอะไรนอกจากนั้นเลย

จนกระทั้ง...ฉันกลับไปนอนบ้าน และจับโกหกของโอได้ทะเลาะกันรุนแรงถึงขั้นฉันขู่ว่าจะฆ่าตัวตายแม่รับรู้เรื่องราวทุกอย่าง ฉันขังตัวเองอยู่ในห้อง

"ลูก กินข้าวไหม"

แม่มาตะโกนเรียกหน้าห้องนอนของฉันฉันไม่ตอบ คนที่ฉันอยากให้มาง้อและทำดีกับฉันไม่ใช่แม่ ! แต่เป็นโอฉันก็เงียบอยู่อย่างนั้น ฉันไม่รู้ว่าความรู้สึกแม่ตอนนั้นเป็นยังไงแต่รู้ว่าแม่พยายามเคาะประตูเรียกฉัน เสียงสั่นเครือเอามีดเอาของแหลมมาแงะมาประตูเพื่อจะเปิดเข้ามาหาฉัน กลัวฉันฆ่าตัวตายฉันตัดสินใจเปิดประตู บอกไม่อยากกินอะไร แม่ฉันแทบหมดแรงตอนที่เห็นฉันแล้วเดินลงไปอย่างเงียบๆ

ฉันก็จะพยายามฆ่าตัวตายอีกโทรหาโอจนโอมาหาฉันที่บ้าน ฉันบอกให้โออยู่กับฉัน แต่โอเลือกที่จะไม่อยู่ฉันกรี๊ดลั่นบ้าน วิ่งลงไปข้างล่างบอกจะฆ่าตัวตายหยิบมีดในครัวออกมาจะแทงตัวเองโอรีบลงไปคว้ามีดออกจากตัวฉัน แม่วิ่งเข้ามาห้าม ตอนนั้นฉันไม่สนใจใครอีกแล้วสนใจแค่ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าฉัน พอโอคว้ามีดออกจากฉัน แล้วโอก็ขับรถกลับบ้านไปเหลือเพียงแต่ฉันและแม่ และคนในหมู่บ้านเริ่มกรูกันเข้ามาเพราะเสียงดังมากฉันวิ่งขึ้นไปบนห้อง และตะโกนลงมา

" ถ้าหนูไม่มีเขาหนูก็ไม่รู้จะอยู่ทำไม!!!!" ฉันเข้าไปหากระปุกยาเอายามารวมกันและจะกินเข้าไปเพื่อฆ่าตัวตายแม่รีบวิ่งขึ้นมา แต่นั้นเหมือนไม่ใช่แม่ของฉันแม่ฉันเป็นคนใจเย็นและไม่เคยโมโหใคร แต่นี่ไม่ใช่

แม่วิ่งขึ้นมาบนห้องฉันตบหน้าฉันดังเพี๊ยะผลักฉันลงไปนอนกองกับพื้น กระโดดมาค่อมตัวของฉันเอาไว้ ทั้งตบและจิ๊กหัวฉันแม่พูดทั้งน้ำตา

"กูเลี้ยงมาไม่ได้ให้ฆ่าตัวตายเพราะผู้ชายคนเดียว!!!"

ฉันพยายามออกจากแม่ให้ได้และวิ่งออกจากบ้านไปทั้งๆที่ร้องไห้ คนมาอยู่ในบ้านฉันเต็มบ้าน ฉันไม่รู้จะทำยังไงและตัดสินใจหนีออกจากบ้าน ณ วันนั้น

{ไม่มีอะไรรั้งฉันเอาไว้ได้ เพราะใจฉันได้ก้าวออกไปแล้ว}

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***