Day4, 1/1/2021

วันนี้เสียงนกไม่ทันได้ปลุก​ ฉันก็ต้องลุกออกมาหาที่ฉี่​ เพราะอากาศหนาวมากจนนอนไม่ค่อยหลับทั้งคืน​ เสื้อกันหนาวไหมพรมและกองไฟช่วยได้ไม่มาก​ มันคงมอดลงไปก่อนเที่ยงคืนเสียอีก​

ฉันใช้น้ำที่กรอกมาเมื่อวานล้างหน้าแล้วรีบออกเดินทางกลับที่พักทันที​ เมื่อลงมาถึงแนวโขดหินก็ไม่ลืมที่จะแวะหา​อาหารสำหรับฉลองวันปีใหม่

ฉันก้มๆเงยๆใช้มีดพกเลือกแคะเอาแต่หอยแมลงภู่​ตัวใหญ่ๆใส่ลงในถังอลูมิเนียม​จนเกือบเต็ม​ มันมีจำนวนเยอะมาก​ ฉันเดินสำรวจตามแอ่งน้ำขังเพื่อดูสัตว์​อื่นๆแต่ก็ไม่กล้าเก็บเอามากินเพราะว่าไม่รู้จักว่ามันคือตัวอะไรกันบ้าง

ฉันเดินฮัมเพลง​และหิ้วทุกอย่างที่หามาได้กลับที่พัก​ ระหว่างทางเจอกับยัยเด็กหัวม่วงกำลังยืนตกปลาอยู่กับ​นาย... นายยย... อ้อ! นายแมท ยัยเอพริลหันมามองฉันแบบไม่ใส่ใจแล้วหันกับไปคุยกับนายแมทอย่างสนิทสนมต่อ​ ดูทำท่าทำทางเข้าสิ!

กลับมาถึงที่พักฉันรีบก่อไฟที่จะย่างหอยแมลงภู่​ อยู่ๆยัยลูกครึ่งอันนาก็เดินเข้ามาทักฉัน

"หวัดดีค่ะ! พี่พักอยู่ตรงนี้เหรอ? "

"อื้อ! " ฉันพยักหน้าให้​

"อะไรคะเนี่ย?.... โอ้โห! หอยแมลงภู่​เยอะแยะเลย​ พี่ไปหามาจากไหนคะเนี่ย​ เก่งจังเลยหนูยังกินแต่ของแห้งอยู่เลยค่ะ" หล่อนมองหอยแมลงภู่​ในถังทำท่าทางตื่นเต้น

"น้ำจืดเหรอ? " หล่อนชี้ไปที่พวงขวดน้ำอัดลม

"ใช่!"

"ทางโน้นที่พวกเราอยู่ก็มีแอ่งหนึ่ง​ แต่น้ำมันก่อยนิดหน่อย​ ของพี่ก่อยไหม​ ไปหามาจากที่ไหนเหรอ? " ฉันนั่งเงียบไม่ตอบ​ สักพักหล่อนคงรู้สึกอึดอัดเลยเอ่ยลาฉันแล้วลุกเดินออกไป​ ขอโทษ​นะ!​ ตอนนี้อยู่ในช่วงการแข่งขันตัวใครตัวมันก็แล้วกัน​ จำนวนเงินรางวัลที่จะได้รับทำให้ฉันไม่สามารถ​ผูกมิตรกับใครได้

หลังย่าง(เกือบเผา)​หอยกินหมดแล้วฉันเอาถังอลูมิเนียม​ต้มน้ำที่กรอกมาต่อเลย

เมื่อคืนนอนไม่ค่อยเต็มตื่นเขียนไดอารี่​เสร็จ​แล้วฉันจึงเข้าเต็นท์นอนพักเอาแรง​ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฉลองวันปีใหม่คนเดียวโดยวาดฝัน​ถึงเงินรางวัลสี่แสนอยู่บนเกาะร้างกับคู่แข่งสิบสองคน​ พิลึก!

ฉันนอนเป็นเวลานานเท่าไรไม่รู้​ แต่จู่ๆก็สะดุ้งตื่น​ขึ้นมาเสียเฉยๆไม่มีสาเหตุ​ ยกนาฬิกา​ข้อมือขึ้นดูเพิ่งจะบ่ายสามโมงกว่าๆ​ น้ำที่ต้มไว้เย็นดีแล้วฉันจึงกรอกมันกลับใส่ขวดอย่างเดิมแล้วเอาไปเก็บ​ไว้ในเต็นท์​ กว่าจะมืดก็อีกนานเลยเอาเบ็ดจะลองไปตกปลาดูบ้าง​ แต่ไม่เป็นที่น่าพอใจเลยสักนิด​ ถ้าจะหวังให้มีอาหาร​กินจากการใช้เบ็ดคงอดตาย​ ไปเก็บหอยแมลงภู่​หอยนางรมหรือเก็บมะพร้าวมากินเสียยังดีกว่า​ ดังนั้น​ การเดินสำรวจหาเก็บเศษ​ขยะที่ยังสามารถ​ใช้ประโยชน์​ได้ตามริมชายหาดน่าจะเหมาะกว่าการมานั่งเมื่อยลมๆแล้งๆกับคันเบ็ดบ้าบอนี่

อยู่ที่นี่มาสี่วันแล้วฉันไม่รู้เลยว่าคนอื่นๆเขาทำอะไรกันบ้าง​ แต่ก็ไม่สนใจอยากจะรู้นักหรอก

กองไฟหน้าเต็นท์​ลุกโพง​ ฉันทดลองโยนมะพร้าวแห้งที่เก็บมาลงไป​ในกองไฟ พรุ่งนี้เช้าค่อยมาดูผลลัพธ์​กัน

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!