แรงลมจากใบพัดเฮลิคอปเตอร์พัดเส้นผมที่รุ่ยร่ายมาปะแปะใบหน้าที่เหนียวเหนอะจากละอองเกลือในน้ำเค็มของมหาสมุทร หลังนั่งคลื่นเหียนกลางอากาศมาประมาณสี่ชั่วโมงกว่า ฉันกับผู้ร่วมทัวร์นาเม้นต์อีกสิบสองคนก็มาถึงเกาะกลางทะเลที่ไหนสักแห่ง ทุกคนได้สัมภาระประจำตัวคนละชุด มี เต็นท์1, ถุงนอน1, เสื้อชูชีพ1, มีดพก1, ไฟแช็ก1, ไฟฉาย1, หม้อสนาม1, กระติกน้ำ1, เบ็ดตกปลา1, และอาหารแห้งจำนวนหนึ่ง ส่วนเสื้อผ้าต่างคนต่างนำมาเอง ฉันคัดเอาแต่กางเกงยีนส์ขายาวกับเสื้อยืดมาห้าชุด เสื้อกันหนาวไหมพรมสองตัว และรองเท้าผ้าใบพื้นยางสามคู่
ก่อนที่ผู้ดำเนินรายการจะกลับไปพร้อมกับเฮลิคอปเตอร์เขาได้ย้ำถึงเงื่อนไขให้พวกเราฟังอีกครั้ง
"ไม่มีกติกา,เอาตัวรอดให้ได้,ถ้าต้องการถอนตัวหรือมีเหตุฉุกเฉินให้ไปที่ประภาคารท้ายเกาะ มีใครสงสัยอะไรอีกหรือไม่? "
"แล้วกล้องถ่ายทำอยู่ตรงไหนบ้างคะ? "เด็กสาวผมม่วงดูท่าทางมั่นใจถามขึ้น
"ไม่มี! รายการของผมถ่ายทอดสดผ่านดาวเทียมสำหรับผู้มีทุนในการรับชมเท่านั้นไม่ถ่ายทอดสู่สาธารณะให้ดูฟรีๆ... เพราะฉนั้นขอให้พวกคุณตั้งใจกันอย่างเต็มที่ให้สมกับเงินรางวัลของผู้ร่วมลงทุน..ขอให้ทุกคนโชคดี!" เมื่อไม่มีใครข้องใจอะไรอีกผู้ดำเนินรายการและทีมงานพากันขึ้นเฮลิคอปเตอร์กลับทันที ทิ้งผู้เข้าแข่งขันให้ได้ดำเนินกิจกรรมของตัวเอง
ฉันได้ฟังแล้วรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก มันก็แค่เรียลลิตี้โชว์แข่งขันชิงเงินรางวัลในแบบฉบับของพวกเศรษฐี
ผู้เข้าแข่งขันต่างแนะตัวเองต่อกัน
1.ใบตอง(ญ.25)
2.เอพริล(ญ.19)*เด็กผมม่วง*
3.นนท์(ช.21)
4.ภูผา(ช.34)
5.อนันต์(ช.34)
6.อันนา(ญ.28)*ลูกครึ่ง*
7.กวิน(ช.29)
8.หนิง(ญ.25)
9.แมท(ช.20)
10.มะลิ(ญ.23)
11.ธันวา(ช.30)
12.เพิร์ล(ญ.27)
13.หยก(ญ.42)*ฉัน*
"ใครแก่แล้วคิดว่าไม่ไหวจะสละสิทธิ์ตอนนี้เลยก็ได้นะ เดี๋ยวเป็นลมหน้ามืดขึ้นมาจะแย่" ยัยเอพริลพูดแซะแล้วปรายหางตามาทางฉัน ยัยเด็กไร้มารยาท.. ชิ! ฉันทำเป็นหูทวนลมลุกขึ้นแบกเป้สัมภาระออกไปหาทำเลที่ตั้งเต็นท์ก่อนตะวันจะหมดแสงเสียก่อน ในพื้นที่ที่ไม่คุ้นเคยอย่างนี้มักจะมีอันตรายแอบแฝงอยู่เสมอ
ฉันแบกสัมภาระ(อย่างทุลักทุเล)เข้าไปในป่า โดยพยายามเลาะเลียบไปตามแนวชายหาดเพื่อไม่ให้หลงเข้าไปในป่าลึกจนเกินไป ฉันเลือกเอาทำเลที่พักบริเวณหน้าผาหินเตี้ยๆใกล้กลับอ่าว ฉันกางเต็นท์ที่ใต้ต้นไทร(หรือต้นอะไรสักอย่างที่มันอยู่ในวงศ์ใกล้เคียงกัน) การกางเต็นท์ก็ไม่ได้ยากอย่างที่คิดไว้ แม้ว่ามันอาจจะเอียงไปบ้างนิดหน่อยแต่ก็ถือว่าผ่าน
ฉันรีบมุดเข้าที่พักรื้อเอาข้าวของออกมาจัดไว้ให้เป็นระเบียบก่อนจะออกไปหาน้ำจืดและเก็บฟืนมาไว้ก่อกองไฟ
... วันแรก...ทุกอย่างถือว่าผ่านไปได้ด้วยดี อีกสิบสองวันที่เหลือก็คงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ฉันหยิบเอาสมุดไดอารี่ขึ้นมาเขียนทุกอย่างเอาไว้ก่อนจะยัดตัวเองเข้าถุงนอน อากาศที่นี่มันหนาวกว่าที่ฉันคิดเอาไว้
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 30
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments