บทนำ

ในประเทศอังกฤษมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งถือกำเนิดขึ้นมา เธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดา แต่ในตอนที่เธออายุ 7 ขวบเธอได้เจอกับนางฟ้าและได้ขอพรจากนางฟ้า นางฟ้าให้พรหยุดเวลากับเธอ เธอจะหยุดเวลาและคลายเวลาตอนไหนก็ได้ แต่นางฟ้าให้พรเธอใช้ได้แค่ 7 ครั้งตามอายุของเธอ ถ้าหยุดเวลาครั้งหนึ่งจะนับเป็น 1 ครั้ง และถ้าคลายเวลาครั้งหนึ่งจะนับเป็น 1 ครั้ง สรุปว่าเด็กผู้หญิงมีโอกาสหยุดและคลายเวลาได้เพียง 3 ครั้งเท่านั้น นางฟ้าเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้ายก่อนไปว่า ห้ามใช้ครั้งที่ 7 เป็นอันขาด ไม่อย่างนั้นเธอจะติดอยู่ในโลกที่นิ่งสงบ และโลกจะกลายเป็นโลกที่นิ่งสงบตลอดกาล เด็กผู้หญิงฟังแล้วรู้สึกกลัว เธอจึงให้สัญญา

.......

เวลาผ่านไป 3 ปี ตอนนี้เด็กผู้หญิงอายุ 10 ขวบแล้ว และเธอก็ได้ใช้พรหยุดเวลาไปแล้ว 6 ครั้ง ครั้งแรกเริ่มต้นหลังจากเธอได้พรจากนางฟ้า เธอลองหยุดเวลาดูเพื่อยืนยันว่าเธอไม่ได้ฝันไป ด้วยความที่เธอเป็นเด็ก เริ่มแรกเธอรู้สึกกลัว แต่เธอก็พบว่ามันสนุกจริงๆ เธอเป็นอิสระจากทุกสิ่ง ความกลัวจึงหายไปหมดสิ้น

.......

และแล้วในวันหนึ่ง เด็กผู้หญิงก็เผลอหยุดเวลาครั้งที่ 7 ทุกอย่างหยุดนิ่งลง ไม่มีสิ่งใดเลยที่เคลื่อนไหวนอกจากตัวเธอ เธอลองคลายเวลาดู มันไม่ได้ผล แต่เด็กผู้หญิงไม่ได้ตกใจ เธอมองโลกทั้งใบที่หยุดนิ่ง รู้สึกว่าทุกอย่างเป็นของเธอแล้ว และเธอก็เป็นอิสระ เธอเดินลงไปบนถนนที่ก่อนหน้านี้มีมีคนเดินพลุกพล่านอยู่เต็มไปหมด แต่ตอนนี้ทุกคนต่างหยุดนิ่ง เธอคิดว่าถึงเธอจะนอนกลิ้งบนถนนก็ไม่มีใครว่าเธอได้อีกแล้ว แต่เธอคิดว่าไม่ทำดีกว่า บนถนนดูท่าจะสกปรก

.......

เวลาผ่านไป ผ่านไป และผ่านไป เด็กผู้หญิงเริ่มรู้สึกเบื่อ นานมากแล้วที่เธออยู่ในโลกแห่งนี้ น่าแปลกที่ตัวเธอไม่ได้โตขึ้นเลย ทั้งๆที่เธอก็กิน เที่ยวเล่น และเคลื่อนไหวอยู่ในโลกแห่งนี้ แต่ถึงเธอจะไม่กินอะไรเธอก็ไม่เคยหิว แม้เวลาจะผ่านไปนานแสนนานแล้วก็ตาม บางทีนี่อาจจะเป็นผลกระทบจากการที่โลกหยุดนิ่ง

.......

เด็กผู้หญิงมีเวลาเหลือเฟือ เธอท่องเที่ยวไปตามที่ต่างๆ ทั้งในเมือง ในป่า บนภูเขา เธอสามารถมองดูงูป่าใกล้ๆได้โดยไม่ต้องกลัวว่ามันจะกัดเธอเลย ก็มันได้แต่นอนนิ่งอยู่อย่างนี้มาเนิ่นนานแล้วนี่ เธอขึ้นไปตามภูเขาต่างๆ มองดูโลก มองดูสิ่งก่อสร้างต่างๆ เธอค่อยๆเดินทางข้ามโลกไปเรื่อยๆในโลกที่ทุกสิ่งทุกอย่างหยุดนิ่ง ผู้คนทำท่าทางต่างๆราวกับหุ่นขี้ผึ้ง เธอเดินทางด้วยเรือผ่านทะเลได้สบายๆเพราะคลื่นลมไม่ไหวติง เพียงแค่เธอพายไปเรื่อยๆก็ถึงฝั่ง เพราะในโลกที่หยุดนิ่งนี้ เธอสามารถหยิบจับหรือเคลื่อนย้ายสิ่งของได้อย่างไม่มีปัญหา โลกเพียงแค่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ด้วยตัวเองเท่านั้น

.......

เวลาผ่านไป ผ่านไป ผ่านไป เด็กผู้หญิงไม่รู้แล้วว่านานแค่ไหน เธออาจจะเป็นเด็กผู้หญิงมาเป็นร้อยๆปีแล้วก็ได้ โลกนี้แสนสงบ ไม่มีเสียงใดๆเลย ยกเว้นเสียงที่เธอทำเอง เธอมีเวลามากมาย บางครั้งเธอก็หยุดเดินทางและเรียนรู้ประวัติศาสตร์ในที่ต่างๆที่เธอสนใจ บางทีตอนนี้เธออาจจะเป็นผู้รู้มากที่สุดในโลกนี้แล้วก็ได้ แต่มันจะมีประโยชน์อะไรในโลกที่ตายไปแล้วนี่ เด็กผู้หญิงรู้สึกเบื่อ เธออยากให้โลกกลับเป็นอย่างเดิม แต่บางทีนางฟ้าที่ให้พรเธอคงจะโดนหยุดเวลาไปด้วย เพราะถึงเธอจะร้องเรียกหรือตามหาที่ไหนก็ไม่มีแม้แต่ร่องรอยเลย

.......

เวลาผ่านไป ผ่านไป และผ่านไป หลังจากเด็กผู้หญิงหมดเรื่องราวสนใจในโลกนี้แล้ว เธอก็ไม่รู้จะทำอะไรอีกต่อไป เธอคิดถึงชีวิตนิรันดร์ของตัวเอง เธอต้องอยู่อย่างนี้ตลอดไปเหรอ เธออยู่อย่างนี้มานานมากแล้วนะ ร่างกายและจิตใจของตัวเธอเองก็ไม่เติบโตขึ้นเลยเพราะผลกระทบจากการหยุดเวลา จากเรื่องราวมากมายที่เธอได้อ่าน นี่คือสิ่งที่คนมากมายใฝ่ฝัน แต่เธอไม่ต้องการ เพราะในโลกใบนี้มีเพียงเธอคนเดียว เด็กหญิงจึงหาทางคิดว่าเธอจะได้ยังไงดี เธอนึกขึ้นได้ว่า เคยอ่านเจอหนังสือที่บอกว่ามังกรมีพลังในการควบคุมเวลา งั้นเธอออกตามหามังกรดีกว่า มันน่าสนุกดี เผลอๆมังกรอาจช่วยคลายเวลาให้เธอได้ก็ได้

.......

และแล้วเด็กหญิงก็เริ่มตามหามังกร ข้อมูลต่างๆมากมายที่เธอได้อ่านเป็นไปไม่ได้เลยว่าจะมีมังกรอยู่ที่ไหนซักแห่ง แต่เด็กหญิงไม่ยอม เธอเชื่อว่ามังกรมีอยู่จริงๆ ก็มังกรเท่จะตาย ถ้าไม่มีอยู่จริง โลกนี้คงน่าเบื่อลงไปอีกนิด เด็กผู้หญิงเริ่มเดินทางตามหามังกรตามข่าวลือที่เธออ่านพบไปในที่ต่างๆแต่ก็ไม่เจอ

.......

อยู่มาวันหนึ่งเด็กผู้หญิงได้อ่านเจอข้อความที่บอกว่ามังกรอยู่บนภูเขาสูงแห่งหนึ่งทางตอนเหนือจึงรีบรุดหน้าไปทันที เด็กผู้หญิงไปถึงก็เริ่มปีนภูเขาด้วยความหวังที่มีมากมาย เธอมีความหวังเสมอ ก็เธอเป็นเด็กนี่นา วันเวลาในโลกที่หยุดเวลาไม่ได้ทำให้เธอเปลี่ยนไปเลย เธอยังคงรู้สึกเช่นเด็กๆ น่าแปลกที่ภูเขานี้มีต้นไม้อยู่เพียงประปราย น่าจะเรียกว่าสนามหญ้าที่เป็นภูเขาซะมากกว่า เด็กผู้หญิงเดินขึ้นไป เดินขึ้นไป และเดินขึ้นไป ยิ่งใกล้ถึงยอดเขาเท่าไหร่ พื้นที่ก็เริ่มมีต้นหนามยักษ์มากขึ้น ต้นหนามไม่มีใบเลย มีเพียงลำต้นกับหนามเท่านั้น หนามเองก็ใหญ่และนิ่มเกินกว่าจะทิ่มตำเธอได้ เธอเดินต่อไปจนกระทั่งถึงยอดเขา บนนั้นคล้ายลานโล่งเตียน แต่ตรงกลางลานกลับมีก่อต้นหนามสูงและกว้างอย่างกับภูเขา เด็กผู้หญิงเดินเข้าไปสำรวจใกล้ๆถึงได้รู้ว่าต้นหนามกำลังพันอะไรบางอย่างไว้ต่างหาก สิ่งมหึมาที่โดนต้นหนามพันอยู่นั้นมีผิวตะปุ่มตะป่ำ ผิวออกสีดำน้ำเงิน

.......

ไม่ผิดแน่ นี่มันมังกร มังกรมีอยู่จริง เธอเจอมันแล้ว

.......

เด็กผู้หญิงดีใจและกระโดดโลดเต้น หลังจากควบคุมอารมณ์ได้แล้ว เธอก็กลับมานั่งตรงหน้ามังกร พลางแปลกใจว่าทำไมต้นหนามยักษ์พวกนี้ถึงได้มาพันธนาการเจ้ามังกรตัวนี้ได้ เธอลองดึงต้นหนามพวกนั้นออก เธอโอบกอดและดึงต้นหนามที่อวบแน่นนั่นแล้วดึง แต่ก็ไม่ได้ผลซักนิด ในที่สุดเด็กผู้หญิงก็ตัดใจ

.......

เด็กผู้หญิงคิดว่าจะทำยังไงดี มังกรเองก็คงโดนหยุดเวลา มันคงช่วยคลายเวลาให้เธอไม่ได้ เป้าหมายในการตามหามังกรของเธอสำเร็จแล้ว อย่างนี้เธอก็ไม่มีอะไรทำอีกแล้วสิ

.......

เด็กผู้หญิงถอนหายใจก่อนที่จะตัดสินใจปีนขึ้นไปบนตัวมังกร เธอปัดต้นหนามให้เป็นที่นอนก่อนจะเอนกายลง เธอนอนอยู่บนตัวเจ้ามังกร สิ่งประหลาดที่ไม่น่าจะมีอยู่ในโลก

.......

ในโลกที่นิ่งสงบ และไม่มีเสียงใดเลย มันช่างเงียบสงบจนชวนหดหู่ ในเมื่อทุกอย่างในโลกนิ่งสงบ เธอเองก็นิ่งสงบด้วยดีกว่า เธอมองท้องฟ้าสีครามที่อยู่เหนือตัวเธอ ท้องฟ้านั้นดูกว้างใหญ่ราวกับจะโอบล้อมตัวเธอไว้ เธอโบกมือลาท้องฟ้า ลาโลกที่เป็นของเธอผู้เดียว ก่อนที่จะจมดิ่งลึกลงไปในห้วงนิทรา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***