คิดอีก

โอ้ย! ทำไมรู้สึกว่ายิ่งเรียนยิ่งไม่มีสมาธิ ต้นเหตุมาจากว่าคนที่เราแอบปลื้มนั่งอยู่ข้างๆ ตายละทำไงดีทำตัวไม่ถูกเลยอะ

"ซูมินตั้งใจฟังหน่อยสิ"

"อืม" มาบอกแบบนี้ยิ่งไม่มีกระจิตกระใจในการฟังเข้าไปใหญ่ ไม่ได้แล้วบังคับตัวเองไว้ซูมินเรียนหนังสือก่อนค่อยไปดูเขานะ

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง

"ไม่มีสมาธิเลยอะ เรียนไม่รู้เลย"

"คงจะรู้หรอกนะจองชินวอนขนาดนั้น"

"┐( ∵ )┌"

"ไป ไปเรียนวิชาสุดท้าย" เสียงมาแต่ไกลเสียงอันแหลมเหมือนนกหวีดคงจะเป็นใครไม่ได้

"จะพูดดังทำไหมห๊ะนาบินกลัวคนอื่นเขาไม่ได้ยินไง" "โห่บี๋บี๋ก็เค้ากลัวบี๋บี๋ไม่ได้ยินไง" มาชื่อนี้อีกแล้ว กูจะไม่มีแฟนเพราะมึงเรียกกูแบบนี้นี่แหละ

"เอ่อ แล้วเรียนวิชาไร"

"วิชาดนตรี"

"ไม่อยากเรียนเลยอะ" ดงอาพูดขึ้น คนนี้เป็นอีกคนที่มันวันๆเแาแต่อยู่กับผู้ชายไม่ได้มีแค่มันนะที่ชอบอยู่กับผู้ชายยังมีนาบิน ชายอง นี้แหล่ะตัวแม่ของห้องดึงดูดรุ่นพี่#หน้าตาพอใช้

พอใช้แค่นั้นนะแต่ทั้งสามคนเป็นเพื่อนที่ดีมั่ง

ก็นั่นแหล่ะ

"มึงยิ่งไม่ถูกกับครูด้วยสิ"

"เอ่อ..แม้งกูจะบอกให้อาทิตย์ที่แล้วอะมันก็ยอกอะไรกูก็รู้ไหม 'ดงอาเธอนะตั้งใจเรียนหน่อยให้สมกับที่พ่อแม่เธอจ่ายค่าเทอม' กูนิอยากจะบอกว่า แล้วที่หนูได้ที่สามของระดับชั้นนี้คืออะไรค่ะ แม้งยิ่งพูดยิ่งอารมณ์เสีย"

"ใจเย็น เราไม่เรียนไป มึงก็ทำเป็นไม่เห็นครูเขาละกัน"

"อืม จะพยายาม" แล้วเราทั้งสี่คนก็เดินไปห้องดนตรี

"คนเข้าน้อยจัง" ดงอาพูดขึ้น

"โดดเรียนกันปะ" "ดงอา~บอกว่าไง"

"แค่พูดเล่นเองจริงจังไปได้" "ให้มันจริง"

ละหว่างนั้นก็มีคนทะยอยกันเข้ามา คือห้อง1มีนักเรียนทั้งหมด 30 คน คือแบบเยอะมากแต่มีคนเข้าเรียนวิชานี้น้อยมากประมาณ20กว่าคนบ้างวันก็10กว่าคน คือน้อยมาก

"ซูมมินแฟนมึงมาแล้ว"

"ไหน!!"

"นั้นไง" ดงอามันชี้ไปทางซูชอน บอกเลยนะค่ะว่าคนนี้แถบไม่อยากมองหน้าเลยมองหน้ากันที่ไรเถียงไม่มีวันหยุดค่ะ

"แฟนกูเชี้*อะไร แฟนชายองตังหาก"

"ไม่ใช้ของกู กูก็เลือกนะเว้ย" ชายองพูดขึ้น

"มองทำเชี้*อะไรไอซูมิน!"