ณ กรุงเทพมหานคร ที่ถนนทางด่วนมีรถบัสคันหนึ่งขับมา
เอี้อดดโครม! ทันใดนั้นรถบัสคนนั้นพุ่งชนใส่รถบัสอีกคันที่สวนทางมา "รายงานข่าวจากคุณเสาวนี จากสถานการณ์ในปัจจุบันรถกู้ภัยพยายามนำผู้ประสบอุบัติเหตุออกมาก่อนที่รถจะระเบิด คาดว่ามีผู้ประสบอุบัติเหตุไม่ต่ำว่า30คน ทางเราจะให้เจ้าหน้าที่มาช่วยเหลือผู้ประสบอุบัติเหตุ จึงจบรายงานเพียงเท่านี้ขอบคุณค่ะ
ตึก ตึก ตึก "พยาบาลจับตัวคนไข้ให้แน่นเดี่ยวหมอจะใช้เครื่องกระตุกหัวใจไฟฟ้า พร้อมนะหนึ่ง สอง สาม" จั้ม
ตึก ตึก ตึก "เอาอีกรอบ พร้อม" จั้ม ตึก ตึก ตึกๆๆๆๆๆๆ
"หมอคนไข้รอดแล้ว" "ทำดีมากพยาบาล แล้วฝากติดต่อญาติคนไข้ด้วยว่าเราช่วยชีวิตญาติของคุณจากอุบัติเหตุรถบัสชนกัน" "ได้ค่ะหมอ แล้วดวงตาของคนไข้หรอค่ะ " "เดี่ยวหมอพาไปเอง" แล้วพยาบาลก็เดินออกไปจากห้อง แล้วหมอก็เอารถเข็นให้คนไข้ไปผ่าตัดแล้วเสร็จก็พัก
ผ่านไป2ปี
คนที่ถูกช่วยเหลือไว้ชื่อว่า ฟิล์ม เป็นผู้ชายที่ปิดตาเอาไว้เหตุผลที่ปิดตาคือปรับสภาพดวงตาไม่ได้ตอนนี้เขาอายุ16 กำลังเรียนอยู่ชั้นม.4 ฟิล์มเป็นถึงนักวิ่ง แต่ในช่วงนี้จะมีจดหมายปริษา ฟิลม์เห็นบ่อยจนไปปรึกษาเพื่อน "ไอ้ไนท์ ช่วงนี้เราได้จดหมายตลอดเลย" "ฟิลม์ มันเป็นญาติหรือป่าว" "ไม่ใช่" "ไม่ต้องมาพูด" แล้วฟิล์มก็กลับไปเรียนจนเลิกเรียน เมื่อถึงหอพักก็มีจดหมายมาหา "ฟิล์ม จดหมายมาอีกแล้ว" เจ้าของหอพูด "ป้าครับจดหมายที่มาถึงมีที่อยู่ไหม ทราบไหมว่าใครส่งมา" ฟิล์มถาม "ไม่มีอะไรบอกเลย" เจ้าของหอพูด เมื่อถึงหอก็เปิดจดหมายพบกับตัวเลข 0258275221 พร้อมรูปวาดผู้หญิงปิดตาเอาไว้
"อะไรเนี่ยเลข10ตัวนี้คืออะไร" 23:00น. ฟิลม์ยังไม่หลับ ถึงจะกลับมาตั้งแต่16:30น. แล้วเขียนในกระดาษพยายามจะถอดตัวเลขจนถึงตอนนี้ "อ๋อ! เข้าใจละมันเป็นเบอร์โทร " 025-827-5221 แล้วฟิลม์ก็หยิบโทรศัพท์โทรไปตามเบอร์ "สวัสดีค่ะ มีไรหรอค่ะ" เสียงผู้หญิงจากโทรศัพท์
"คุณคือเด็กผู้หญิงที่บอกเบอร์โทรผมใช่ไหม" ฟิล์มตอบกลับ "อะไรคุณ ดิฉันจะบอกคุณยังไงดิฉันยังไม่ไม่รู้จักคุณเลย" แล้วตัดสายไป "ไม่ใช่หรอ" ฟิล์มพูดกับตัวเอง แล้วในคืนนั้นฟิล์มก็หาข้อมูลจนหลับไป
ตอนเช้า ฟิล์มก็เรียนแล้วพักเที่ยงฟิล์มก็เข้าห้องสมุดตามหาทุกวันจนเพื่อนเห็นความพยายามจึงเข้ามาช่วยจนผ่านไป2เดือนก็เจอสิ่งที่สำคัญ "ในเฟสบุ๊คมีแต่อะไรเนี่ย เอ๊ะ!มีผู้หญิงปิดตาข้างเดียว " นิค(เพื่อนของฟิล์ม)พูดขึ้น "อะไรนะ ดูหน่อย" แล้วฟิล์มก็เอามือถือของนิคมาดู "ใช่แน่ๆ เราไม่ได้เธอตั้งแต่วันนั้น "นิคลองดูว่าที่ไหน" "ได้เลยฟิล์ม"นิคพูดจบแล้วก็หาสถานที่ "ได้ละ จังหวัดลำปางน่าจะชนบท" นิคพูด "นิคดูวันหยุดหน่อย" ฟิล์มพูด "หลังจากวันนี้ก็หยุด3วัน" "ถ้างั้น พรุ่งนี้จะไป" ฟิล์มพูดเสียงดังแล้วเอาเท้าเหยียบโต๊ะหนึ่งข้าง "ไอ้ฟิล์มมันไม่รู้ว่าตัวว่าญาติมันส่งจดหมายหามัน" ไนท์กระซิบบอกชาลี "ว่าเหมือนกัน" ชาลี(เพื่อนฟิล์ม)พูด
ตี้ด! "อะไรเนี่ยโทรศัพท์เข้า" ฟิล์มพูดพร้อมหยิบโทรศัพท์รับสาย เมื่อฟิล์มคุยจบ "ทำไงดีเรามีนัดเปลี่ยนดวงตา
วันพรุ่งนี้แล้วจะไปตามหาผู้หญิงคนนั้นยังไง" ฟิล์มพูด "พอเถอะฟิล์มในฐานะเพื่อน พอเถอะรู้ว่าจะหาให้เจอแต่จะหายังไง เธออาจหายไปแล้ว แล้วเธอจะรู้จักเองหรอพอเถอะ แล้วเธออาจเป็นภาพหลอนก็ได้ " นิคพูด "ใช่ฟิล์มพอเถอะ"ชาลีและไนท์พูดพร้อมกัน
"ได้ เราพอก็ได้" ฟิล์มพูด "พรุ่งนี้ไปเซ็นทรัลไหม" ชาลีช่วยทุกคน "ได้"ทุกคนตอบพร้อมกัน
ณ เซ็นทรัล "เมื่อไหร่ฟิล์มจะมา" ไนท์พูด "เดี่ยวโทรให้"นิคอาสาโทร ตี้ด...ตี้ด... "ไม่รับ"นิคพูด "ไปหาที่หอมันก็สิ้นเรื่อง" ไนท์พูด แล้วทั้งสามก็ไปที่หอฟิล์มแต่เมื่อไปถึงห้อง "ฟิล์ม ฟิล์ม เปิดประตูให้หน่อย" นิคพูดแล้วเคาะประตู "เสียงทีวีมีอยู่มันก็อยู่ในห้องสิ" ชาลีพูด แอ๊ด
นิคพิงประตูจนประตูเปิด "ไอ้ฟิล์มไม่ล็อกห้องไม่กลัวโจรหรอ" ไนท์พูด "ไม่มีใครอยู่หรอ"ชาลีพูด "อะไรเนี่ยกระดาษใบนี้" นิคพูด "ขอโทษนะทุกคนเราต้องการเจอเธอจริงๆไม่ต้องมาขัดขว้างหลอก" ความรู้สึกของทุกคนเหมือนฟิล์มพูดบอก "ฮึ ฮึ นิค ชาลี ไนท์ ขอโทษด้วยเราจะหาให้ได้" ฟิล์มแล้วพูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด "สาย195 กรุงเทพ-ลำปาง ขึ้นรถได้แล้ว" แล้วฟิล์มก็เดินขึ้นรถ ฟิล์มตอนนี้อยู่ที่ขนส่งเตรียมไปลำปาง "อะไรเนี่ยไอ้ฟิล์ม ไปเอารถเราไปมันน่าจะอยู่ขนส่ง" นิคพูด แล้วทุกคนก็มุ่งหน้าไปขนส่ง ขนส่งห่างจากหอฟิล์มประมาณ10กิโลเมตรได้ต้องใช้เวลา45นาทีก่อนจะไปถึง "ถึงละ นิคอยู่ในรถเดี่ยวเรากับไนท์ไปหาฟิล์ม" แล้วชาลีและไนท์ก็ตามหาฟิล์มแต่ไม่เจอจนไปถามพนักงาน"อ่อชายคนนี้ออกไปตั้งแต่8:45น.แล้ว"
"ขอบคุณครับ รถที่ขึ้นเป็นยังไงครับ" ชาลีพูด "รถทัวร์สองชั้นสีฟ้าชื่อนครชัยดีทัวร์" "ขอบคุณครับ"ชาลีขอบคุณแล้ววิ่งออกไปพร้อมไนท์ เมื่อขึ้นรถ "นิคขับเร็วๆ ฟิล์มเรามาช้าไป30นาที" ชาลีพูด แล้วนิคก็ขับรถตามฟิล์ม แล้วการตามล่าก็เกิดขึ้น แต่เมื่อรถบัสของฟิล์มจอดที่ปั้มประมาณ15นาที แต่รถของนิคยังตามไม่ทัน
ณ ลำปาง "ผู้โดยสารทุกคนลงรถได้แล้ว"ลุงเจ้าของรถพูด
"โอ้ย เมื่อยเหมือนกันนะเนี่ยตอนนี้กี่โมงแล้วเนี่ย22:45 โอ้นานกว่าที่คิด แล้วภาพตรงนั้นอยู่ไหน" แล้วฟิล์มก็ดูเฟสที่โพสต์เกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น การท่องเที่ยวลำปางปักหมุดแม่ทะ หมู่บ้านบ้านแก้วดิน "มันอยู่ตรงไหนว่ะ" แล้วฟิล์มก็เดินไปถามคนแถวนั้น "ป้าครับๆ หมู่บ้านแก้วดินอำเภอแม่ทะอยู่ไหนครับ" "มันอยู่ไกลหนา จะไปกะ" ป้าพูดภาษาเหนือใส่ "เอ่อ ผมจะไปครับ" ฟิล์มพูด "คนไทยหรอป้าขอโทษนะหนู" "ครับ" "มันอยู่ไกล ถ้าจะไปมันจะมีรถสองแถวตอน8:00น. หนูควรหาโรงแรมพัก"
"ครับผม ขอบคุณครับ" ฟิล์มขอบคุณป้า "จะไปไหนมีที่พักไหนได้บ้าง" ฟิล์มบ่นกับตัวเอง แล้วตอนนั้นรถของพวกนิคก็มาถึงแล้วเห็นฟิล์มแล้ว แต่ฟิล์มไม่รู้ตัวจึงก็หาที่พักโดยไม่ระวังตัวจนได้ที่พักแล้วพวกนิคก็ตามไปแต่ยังไม่พาตัวฟิล์มไปได้เพราะทั้งสามเพลียมาก แล้ววางแผนว่าตอนเช้าประมาณ6:00น. จะรออยู่หน้าห้องฟิล์ม
ตอน6:00น.
"ไนท์นั่งตรงโต๊ะนั้น ชาลีดักอยู่หน้าทางออก เดี่ยวเราหรอหน้าประตู" เมื่อผ่านไป1ชั่วโมงครึ่ง "นิคแน่ใจว่ามันอยู่ห้องนี้" ชาลีถาม "ใช่สิ"นิคตอบ "เดี่ยวไปถามให้" แล้วนิคก็ไปถามแล้วได้สรุปว่าอยู่ห้องนี้ "ถามมาละอยู่ห้องนี้แหละ" นิคพูด "แล้วทำไมไม่ออกมา"ไนท์ถาม "ไม่รู้"นิคตอบ "ลองเข้าไปเลย" ไนท์พูดแล้วเดินไปเปิดประตู แอ๊ดดดด
"ไม่มีอะไรเลย" ไนท์พูดพร้อมมองรอบห้อง แล้วฟิล์มก็พุ่งออกมาจากซ่อนหลังประตูวิ่งสับเท้าหนีพวกนิค ด้วยความเร็วของนักวิ่งจึงวิ่งหนีรอบโรงแรมจนหลุดจากพวกนิคแล้วฟิล์มก็เดินไปเช่ารถเพื่อไปตามเป้าหมาย แล้วการไล่ล่าก็เกิดขึ้นตั้งแต่ไฟแดงจนหมู่บ้านที่ได้ถ่ายภาพเอาไว้ "ทำไมเนี่ยหาตั้งนานแล้วทำไมไม่เจอแล้ว" ฟิล์มพูดกับตัวเองแล้วจอดรถข้างถนน "ฟิล์มกว่าจะหยุดเอาซักค่ำเลย" ไนท์พูด "พอเถอะฟิล์มมันจบแล้ว" นิคพูด "ได้ เราน่าจะหลอนเองเราขอโทษ" ฟิล์มพูดแบบผิดหวัง ตึก ตึก เสียงเท้า "เธอใช่ไหมที่เราส่งจดหมายไปให้" มีผู้หญิงที่ปิดตาพูด
แล้วผู้หญิงที่ปิดตาก็อธิบายให้ทุกคนฟัง"ผู้หญิงคนนี้ชื่อหยก เหตุที่เราส่งจดหมายไปเพราะตรวจสอบว่าเธอดวงตาไหวไหม
เพราะดวงตาของฟิล์มและหยกที่ปรับตัวไม่ได้เพราะไม่ใช้ดวงตาตัวเองเพราะหมอสลับกันเพื่อฝากดวงตาเอาไว้เพื่อให้ซ่อมแซมดวงตาและยังใช้งานได้ต่อทันทีเพราะถ้ารักษาของตัวเองมันจะซ่อมแซมยาก ส่วนเลขสิบตัวคือ 025 คือวันที่ 8 คือเดือน 27 คือปี 5221 คือคิว และการที่เราส่งหมายไปเพราะยังไงการสลับดวงตาต้องมาที่ลำปางอยู่ดีจึงส่งไป
