ณ อดีตกาลเมื่อครั้งก่อนขุนหลวงธยาธรผู้เป็นเหมือนนายกในปัจจุบัน ได้พบรักกับหญิงสาวคนหนึ่งมีนามว่าไพริน พวกเขาสองคนรักกันมากๆ แต่ด้วยยศของทั้งคู่ต่างกันมาก ไพรินเป็นแค่ลูกคนใช้

แต่ธยาธรนั้นเป็นเจ้าชีวิตของทุกคนนั้นก็คือขุนหลวง เธอจึงทำได้แค่แอบรักกันในที่ที่ไม่มีใครทุกครั้ง แต่แล้วก็มีเหตุให้ต้องออกรบขุนหลวงธยาธรจึงต้องออกรบตามหน้าที่แต่ใจจริงก็ไม่ได้อยากไปเลยเพราะห่วงเมียมากๆแต่ก็จำใจต้องไปเพราะรู้ดียังไงก็ขัดไม่ได้ จึงได้กลับมาบอกลาไพรินว่า "แม่ไพรินของพี่ยามนี้พี่ต้องออกรบแล้วหนา พี่ขอให้เจ้าดูแลตนเองและลูกด้วย "ก่อนที่จะจูบพรมไปที่หน้าผากของไพรินและเดินออกไปด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสอง แต่แล้วหลายปีผ่านไป........ไพรินได้รู้ข่าวมาว่าสามีได้เสียชีวิตในสนามรบเพราะเกิดอาการพะวงจึงพลาดท่าถูกศัตรูฆ่//า ได้ พอไพรินอ่านจบไพรินก็ได้ปล่อยโฮออกมาทันทีและในทุกๆวันเธอก็เริ่มจะเป็นโรคเครียดจึงเดินไปให้ทหารฝ่ายตรงข้าม ฆ่/)))าตัวเธอตรงนั้นเลยก่อนที่เธอจะตุ///ยเธอก็คิดว่าสมควรแล้วที่เธอจะตุ///ยเพราะแลกเปลี่ยนกับความชั่วของสามีเธอที่ทำไว้กับคนอื่น ถึงเธอจะไม่รู้ว่าสามีเธอทำอะไรไว้ก็ตาม ก่อนที่เธอจะถูกยิ///งเธอได้อ้อนวอนขอให้ทหารฝ่านตรงข้ามยิงเธอซะ แต่ทหารฝ่านตรงข้ามก็ปฏิเสธและพูดว่า " พวกเราไม่มีอคติกับคุณจะยิงทำไม " ทหารสงสัย เธอก็บอกให้ทหารยิงและอธิบายเรื่องทั้งหมด พอทหารรูก็รู้สึกผิดที่ฆ่/////าสามีไพรินไปเลยขอโทษไพรินครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ไพรินก็ไใ่ได้สนใจและยังพูดซ้ำว่าให้ยิงเธอ กลุ่มทหารที่สงสารเธอจึงยอมทำตามเพราะไม่อยากให้เธอโทรมานแล้ว ก่อนที่จะยิงทหารอีกคนได้เดินเข้ามาจูงมือลูกของเธอไปเดินเล่นเพื่อเรียกร้องความสนใจและไม่ให้เด็กเห็นภาพที่ไม่ควรจะได้เห็น พอเธอไปสู่โลกหลังความตายแล้วทหารจึงรับเลี้ยงลูกของเธอและเธอก็ได้กลับชาติลงมาเกิดใหม่ในปัจจุบันนั้นเอง !?

หลังจากการกลับชาติมาเกิด เธอได้เกิดมาเป็นเด็กสาวชื่อว่า เพียงขวัญ แต่ตอนนี้ขอวาร์ปมาตอนอายุ17ปีนะ ส่วนขุนหลวงธยาธรได้กลับชาติมาเกิดเป็นเด็กผู้ชายชื่อว่าธัญอายุ 18ปี พวกเขาทั้งคู่ไม่เคยเจอกันมาก่อนแม้จะผ่านกันมาหลานครั้งแต่ก็ไม่รู้สึกว่าคุ้นเคย จนกระทั่งธัญไปสยามเพื่อไปซื้อของธัญก็ได้เดินสวนกับสาวคนหนึ่งพอสวนแล่วเขารู้สึกแปลกใจมากที่เขารู้สึกคุ้นเคยมากๆ แต่พอรู้สึกตัวหันไปหาเธอ เธอก็ดันไม่อยู่ซะแล้วสิ ธัญจึงพยายามมาสยามบ่อยๆเพื่อที่จะได้เจอเธอบ่อยๆและเพื่อที่จะได้รู้ตัวตนที่แท้จริงของเธอว่าเธอเป็นใครกันแน่ หลายวันต่อมา เขาได้กลับไปที่นั้นอีกและำด้เจอเธอจังๆ เขารีบตรงไปหาเธอและสะกิดเธอ . เพียงขวัญได้หันมา . เขาเห็นหน้าที่งดงามเลยเขิลและไม่กล้าพูด เธอเลยถามว่ามีอะไรรึป่าวคะ ธัญก็เลยบอกไปว่า "ไม่มีอะไรหรอกครับแต่คุณหน้าคุ้นๆมากเลยผมเลยอยากจะเป็นเพื่อนกับคุณหน่ะครับ ว่าแต่คุณเรียนอยู่ที่ไหนหรอครับ " เพียงขวัญก็ได้พยักหน้าแบบเข้าใจธัญและบอกโรงเรียนที่ตนอยู่พร้อมชื่อเล่น ธัญจึงตอบ " ผมชื่อธัญ อายุ18เรียนที่เดียวกันเลยครับ "เพียงขวัญมองดูนาฬิกาและท้องฟ้าก็เลยบอกธัญว่า "คือมันจะค่ำแล้วอ่ะงั้นขอไอจีหน่อยสิ " ธัญได้ยินก็รีบตอบรับและทั้งคู่ก็ได้และไอจีกันสมใจ ในคืนนั้นธัญได้คุยแชทกับเพียงขวัญหลายเรื่องเลย พวกเขาคุยกันเยอะมากจนแบตหมด ธัญที่เห็นเพียงขวัญแบตหมดเลยผลอยหลับไปเพราะหมดแรงจากกลางวันในดึกคืนนั้นธัญได้ฝันว่าตีวเองผลัดตกจากตึกที่สูง 1000 เมตร ธัญได้สะดุ้งตื่นขึ้นมาในบ้านหลังหนึ่งที่เป็นเหมือนเรือนไทยที่รวยมาก ธัญก็ตกใจมากและได้เดินสำรวจไปรอบๆ ในขณะที่มึนงงอยู่นั้นก็ำด้มีเสียงเปิดประตูเข้ามาในห้อฃของเขา . แอ๊ดด .

หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามา เธอนั้นหน้าตางดงาม กลิ่นตัวหอม ผมยาว ขาว สูง เธอวิ่งเข้ามากอดธัญ ธัญสะดุ้งด้วยความตกใจ หญิงคนนั้นได้รู้สึกถึงอาการที่ธัญสะดุ้งเธอจึงถามว่า "ท่านขุนหลวงเป็นยังไงบ้างเจ้าคะ " ธัญได้ยินก็ตกใจมากเพราะนั้นไม่ใช่ชื่อเขา ธัญเลยตอบไปว่า " เปล่าๆ พี่แค่ปวดหัวนิดหน่อย " หญิงคนนั้นก็ทำท่าทีสงสัยนิดหน่อยและไม่ได้สนใจอะไรเธอได้พูดกลับธัญก่อนออกไปว่า " งั้นน้องออกไปเตรียมอาหารให้ท่านนะคะ " ธัญพยักหน้าก่อนที่เธอจะเดินออกไป ..

หลังจากเธอออกไปแล้วธัญก็ลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วสำรวจรอบๆห้องว่ามีอะไรบ้างเพื่อที่จะได้ระบุได้ว่ายุคไหนสมัยไหนที่ไหนเวลาเท่าไหร่พุทธศักราชที่เท่าไหร่ ในขณะที่เขากำลังสำรวจอยู่นั้นธัญก็พบกับหนังสือเล่มหนึ่งดูดึงดูดตามากเขาก็อยากจะหยิบมาอ่านแต่กลัวคำสาป แต่สุดท้ายธัญก็หยิบขึ้นมาเปิดอ่านอยู่ดี ธัญหยิบหนังสือเล่มนั้นมาสำรวจรอบๆเล่มและเปิดดูด้านใน

ด้านในของหนังสือเล่มนี้เกี่ยวกับการย้อนเวลาและกลับไปปัจจุบันหลายเรื่องมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นจริง ธัญถูกหนังสือต้องตาต้องใจสะกดใจไว้ทำให้ธัญเริ่มอ่านหนังสือจนลืมเวลา ...ขณะนั้นมีหญิงคนหนึ่งเปิดประตูมา .. เธอชื่อว่า แก้วกริยา เป็นลูกสาวหมื่นวาตรีเป็นคู่หมั้นของธัญในสมัยก่อนแต่ธัญก็ดันไปรักคนนั้นไปแล้วน่ะสิ ธัญก็ทำได้แค่ทำดีกับนาง แก้วกริยาโผล่เข้ากอดธัญแน่นมาก ทำให้ธัญตกใจมากแต่ก็ต้องทำใจนิ่งๆไว้ ในตอนนั้นผู้หญิงคนนั้นถือถ้วยอาหารมาพอดีและเดินเข้ามาเพื่อที่จะให้ธัญทานข้าวที่นางไปเตรียมให้...แต่เธอก็ต้องเจอกับสิ่งที่ไม่อยากเจอ เธอได้เจอกับภาพที่เจ็บที่สุดคือธัญกอดกับคู่หมั้น ( คนอื่น ) เธอช็อคมือไม้อ่อนปล่อยถาดรองจานตกพื้นทันที ทำให้เกิดเสียงดังจนทั้งธัญและแก้วกริยาหันมาพร้อมกันด้วยความตกใจ ธัญมองหน้าของเธอชัดๆจนพบว่าเธอคนนี้คือลูกสาวคนยศเล็ก เธอชื่อไพริน เป็นหญิงที่สวยที่สุดในเมืองนี้ ธัญจ้องหน้าของไพรินตาค้าง พอแก้วกริยาเห็นก็เกิดอาการไม่พอใจและเดินออกไปด้วยความโกรธ ... ธัญยังคงมึนงงอยู่ แต่ก็รีบเข้าไปดูอาการของไพรินเพราะเธอถูกน้ำซุปลวกมือจนมือพอง ธัญจับมือของไพรินขึ้นมาอย่างนุ่มนวล ทำให้ไพรินเคลิ้มและหลงรักธัญอย่างเต็มใจ

ถึงแม้ว่าไพรินจะเป็นลูกคนไม่มีฐานะ / ฐานะไม่ดี ก็ตามแต่เพราะเธอนั้นสวยมาก ยังกับนางฟ้าตกสวรรค์ชั้นดาวดึงส์เทวโลก และเป็นคนใจดีมีเมตตามากๆ ไม่เคยทำร้ายใครนอกจากถูกกระทำก่อนพ่อแม่ของเธอเสียชีวิต และแม่ของธัญจึงรับเลี้ยงเป็นหลานสาวเพราะเธอนิสัยดีและเป็นเด็กดีมีมารยาท ไม่เคยทำผิดต่อแม่ของธัญ ธัญได้ทายาและเอาผ้าพันแผลมาผันรอบมือให้เธออย่างปลอดภัยทำให้เธอมิงว่าธัญน่ารักมาก เธอจึงพูดขอบคุณธัญและขอตัวเดินออกไปสูดอากาศด้านนอกเรือน ธัญเลยขอไปด้วยเพราะกลัวเธอจะถูกดักทำร้าย หรือ ลักพาตัวไปทรมาน