จันทราผู้สาบสูญ

EP: 1 beginning

เริ่ม

บทนำ : ดินแดนสุดกว้างใหญ่ไพศาล มีเพียง 3 ขั้วอำนาจในแผ่นดิน อาณาจักรอันยิ่งใหญ่ทั้ง 3 ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขเรื่อยมา ในโลกที่เต็มไปด้วยพลังวิญญาณและสัตว์วิญญาณควบคู่กัน จะเป็นยังไง.....ติดตามค่า

？

พ่อข้า แม่ข้า //ร้องไห้

？

ต้องตายเพราะเจ้า!!? //ตะโกน+ร้องไห้

？

ได้..

？

ข้าจะพานางไปเอง..

？

ดูแลนางด้วย

？

อืม...

？

ขอให้พวกเจ้าดูแลนางให้ดี

？

เจ้าไปเถอะ

？

พวกข้าดูแลต่อเอง

？

เจ้าไม่ต้องห่วง..

？

ข้าฝากด้วย.....

？

3ปี..

？

เร็วเสียจริง..

？

จะเป็นยังไงกันบ้างน้า...

？

แม่หนูต้องกา-...

？

ต้องการแค่หมวก

？

ใบเดียว..

？

ออ..อ๋อ!

？

นี้จะ//ยิ้ม

？

ขอบคุณ

？

.....

？

อีก 2 ปีสินะ...

？

เสียวอู่!

？

ข้าต้องช่วยนาง!!?

.....

ติดตามต่อ...

EP: 2 the beginning of everyth

เริ่ม

5ปีที่แล้ว...

แดนเทพ

หวังเทพ 3 พิภพ,(เทพแห่งการสร้าง)

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

ท่านแม่ // วิ่งมาหา

หลินห้าว (แม่ น.อ )

ป่ายซี // มอง

หลินห้าว (แม่ น.อ )

เจ้าอย่าวิ่งสิ เดี๋ยวก็หกล้มเอาหลอก // ดุ

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

ท่านแม่~ // อ้อน

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

ก็ข้าคิดถึงท่านนิ // อ้อน

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

ท่านไปดินแดนมนุษย์มาตั้งนาน // อ้อน

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

แถมยังไม่เอาข้าไปด้วยอีก // แกล้งงอน

หลินห้าว (แม่ น.อ )

ที่แม่ไปเพราะมันเป็นที่ของแม่ เจ้าอย่างอนแม่ไปเลย

หลินห้าว (แม่ น.อ )

ใว้วันหลังแม่จะพาเจ้าไป

หลินห้าว (แม่ น.อ )

ดีไหม ?

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

เจ้าค่ะ //ยิ้ม+ดีใจ

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

ดีเจ้าค่ะ //ยิ้ม+ดีใจ

หลินห้าว (แม่ น.อ )

// ยิ้ม

ปัจจุบัน

แดนเทพ

ณหวังเทพ 3 พิภพ

วันเกิดคบ 8ปีของ ป่ายเฟิงซี

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

ท่านแม่~ //

หลินห้าว (แม่ น.อ )

เจ้าดื้อ //ลุกขึ้นยืน

หลินห้าว (แม่ น.อ )

อย่าวิ่งนักสิ // ดุเล็กน้อย

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

วันนี้วันเกิดของข้าา

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

ท่านพาข้าไปแดนมนุษย์ได้หรือไม่ //อ้อน

หลินห้าว (แม่ น.อ )

หึๆ //ขำเล็กน้อย

หลินห้าว (แม่ น.อ )

ได้สิ //ยิ้ม

หลินห้าว (แม่ น.อ )

จ้าจะพาเจ้าไปล่าสัตว์วิณญาณ

หลินห้าว (แม่ น.อ )

ดีหรือไม่ //ยิ้ม

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

ดีเจ้าค่ะ //ยิ้ม

แดนมนุษย์

ณ ป่าซิ่งโต่

หลินห้าว (แม่ น.อ )

เฟิงซีเจ้าอยู่ใกล้ๆข้าใว้

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

เจ้าค่ะ

ครืนน //เสียง

ครืนนนน //เสียง..

หลินห้าว (แม่ น.อ )

เฟิงซี //จับน.อใว้ข้างตัว

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

ท่านแม่ //เสียงสั่นๆ

หลินห้าว (แม่ น.อ )

ไม่ต้องกลัว //ยิ้ม

ฟืบ!!

สัตว์วิณญาณ

....... //คำราม

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

!! //ตกใจกลัว

หลินห้าว (แม่ น.อ )

โอ๋ๆ เจ้าตัวน้อยของแม่ //ปลอบคนลูก

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

ท่านแม่ ขา..ข้ากลัว //เสียงสั่น

หลินห้าว (แม่ น.อ )

โอ๋ๆ //ปลอบ

หลินห้าว (แม่ น.อ )

ข้าจัดการเอง เจ้าไม่ต้องกลัว //ยิ้ม

สัตว์วิณญาณ

....... //คำราม

หลินห้าว (แม่ น.อ )

// ตาขวางใส่

สัตว์วิณญาณ

หงิ้งๆ //หมอบ

สัตว์วิณญาณ

//หนีไป

หลินห้าว (แม่ น.อ )

โอ๋ๆ //ปลอบ

หลินห้าว (แม่ น.อ )

เจ้าเห็นไมมันหนีเราไปแล้ว

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

ฮึก.. //ลืมตามาดู

หลินห้าว (แม่ น.อ )

หึหึๆ //หัวเราะ

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

ท่านแม่..ขา..ข้าอยากกับ..แล้ว //เสียงสั่นๆ

หลินห้าว (แม่ น.อ )

เอาสิ //กำลังจะพา น.อกับ

ฟืบบ!!?

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

อ๊ายยย //ตกใจ

หลินห้าว (แม่ น.อ )

เฟิงซี!! //ตกใจ

หมู้จือ (เทพคำสาป)

หึ มาจนได้สินะ‘‘นายท่าน’’ //ยิ้ม

หลินห้าว (แม่ น.อ )

หมู้จือ!! //ตกใจ

หลินห้าว (แม่ น.อ )

เจ้า!? //โกรธ

หลินห้าว (แม่ น.อ )

นังทาสทรยศ!!?! //โกรธ+โมโห

หมู้จือ (เทพคำสาป)

หึ //ยิ้ม+สะใจ

หมู้จือ (เทพคำสาป)

ตอนนี้ท่านกับข้ามีถานะเท่าเทียมกัน

หมู้จือ (เทพคำสาป)

ข้าห็คงเรียก “นายท่าน” เหมือนก่อนมิได้แล้ว //ยิมไห้หลินห้าว

หลินห้าว (แม่ น.อ )

เจ้า!? //โมโห

หลินห้าว (แม่ น.อ )

ข้าอุตส่าห์เก็บเจ้ามาเลี้ยง เพื่อจะไห้รับใช้ลูกข้า //กัดฟัน

หลินห้าว (แม่ น.อ )

สั่งสอนวิชาต่างๆ ไห้กับเจ้าเอาใว้ปกป้องลูกข้า แต่เจ้ากับ //โมโห+กัดฟัน

หมู้จือ (เทพคำสาป)

หึ โทษข้ามิได้ ท่านเป็นคนสอนไห้ข้าเอง //ยักไหล่เล็กน้อย

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

อึก..อึก //ร้องไห้

หมู้จือ (เทพคำสาป)

อ้าวว.. //ตาว้าว

หมู้จือ (เทพคำสาป)

นั้นคือลูกของท่านงั้นรึ? //หันไปถามหลิน

หลินห้าว (แม่ น.อ )

อย่ามายุ่งกับลูกของข้า!!? //โมโห

หมู้จือ (เทพคำสาป)

หึ //ยิ้ม

หมู้จือ (เทพคำสาป)

รักกันมาก ก็ตายไปทั้งแม่ทั้งลูกเนี้ยแหละ!!? //พุ้งเข้ามาจะฟันหลินกับ น.อ

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

อ๊ายยย!? //กรี้ด+ตกใจ

หลินห้าว (แม่ น.อ )

อึก //เอาตัวบังไห้น.อ

หลินห้าว (แม่ น.อ )

เฮือก //กระอักเลือด

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

แม..แม่!!? //ตกใจ

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

อึก..ฮือออ //ร้องไห้เอามือจับแผลหลิน

หลินห้าว (แม่ น.อ )

เฟิงซีแม่ไม่เป็นไร..อึก //ยิ้ม+กระอักเลือด

หมู้จือ (เทพคำสาป)

หึ

หมู้จือ (เทพคำสาป)

ทำเป็นปากดี งั้นก็ตายซะ!? //ฟันซ้ำไปที่หลิน

หลินห้าว (แม่ น.อ )

อึก! //กระอักเลือด

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

อึก...ฮือออ//ร้องไห้หนักกว่าเดิม

หลินห้าว (แม่ น.อ )

เฟิงซี! เจ้าจงหนีไป หนีไป!? //ตะโกน

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

อึก ไม่ข้าไม่ไป..อึก // ร้องไห้+ส่ายหัว

หลินห้าว (แม่ น.อ )

เฟิงซีฟังแม่นะ //ห้องไห้+ยิ้ม

หลินห้าว (แม่ น.อ )

หนีไปลูก หนีไป! //ร้องไห้

หลินห้าว (แม่ น.อ )

//หยิบบางอย่าไห้น.อ

หลินห้าว (แม่ น.อ )

หนีไปนะ //ยิ้ม+ร้องไห้

ป่ายเฟิงซี (ตอนเด็ก)

อึก ท่านแม่ //ร้องไห้+วิ่งหนีไป

หลินห้าว (แม่ น.อ )

อึก //ลุกขึ้นยืน

หมู้จือ (เทพคำสาป)

หึ ทำเป็นเก่งใกล้ตายอยู่แล้ว //ยิ้ม+สะใจ

หลินห้าว (แม่ น.อ )

//สมานแผล

หลินห้าว (แม่ น.อ )

ฟืบ!? // เลียดอาวุธเทพออกมา

หลินห้าว (แม่ น.อ )

ถึงต้องตาย!? ข้าก็จะปกป้องลูก!!!? //พุ้งเข้าไปต่อสู้

หมู้จือ (เทพคำสาป)

หึ นังแก่ทำเป็นเก่ง //พุ่งเข้าไปต่อสู้

ทั้งสองต่อสู่กันเป็นเวลานานจนเป็นฝ่ายหลินห้าวที่พ่ายแพ้ไปในที่สุดก็ที่นางจะหมดลมหายใจนางได้กล้าวบ่างสิ่งซึ่งทำไห้หมู้จือที่มองดูหลินห้าวสินใจรู้สึงตกใจและหวาดกลัวกับสิ่งที่หลินห้าวกล่าวเป็นอย่างมาก....

หมู้จือ (เทพคำสาป)

!!!? //ตกใจ

หลินห้าว (แม่ น.อ )

..... //สิ้นใจ

หลังจากที่หลินห้าวสิ่นใจกับมีกลีบดอกไม้สีม่างสดใสรอยฟุงกระจายไปทั่วป่าซิ่งโตสัตว์น้อยใหญ่พากันวิ่งตามกลีบดอกไม้กันเข้าไปใจกล้างป่าซิ่งโต่ กลีบดอกไม่ปลิวมารวมกันที่ต้นไม่ใหญ่ใจกลางป่าซิ่งโต ที่มีเล็กน้อยน้อยกอดบางสิ่งที่มารดาไห้ใว้ก่อนจะจากกัน

ร่ากายของหญิงสาวที่กำลังหลับใหลค่อยๆลอยขึ้นช้าๆพล้อมกับเล่าสัตว์น้อยใหญ่ต่างพากันทำความเคารพหญิงสาวราวกับหญิงสาวเป็นผู้สร้างและเป็นผู้ให้ชีวิตกับพวกมันเหมือนหญิงสาวเป็นนายเหนือหัวที่สัตว์น้อยใหญ่ต่างเคารพและนับถือ ร่างกายของหญิงสาวค่อยลอยเข้าไปใจกลางลำต้นของต้นไม้ใหญ่การเป็นผลึกสีม่วงสดใสใจกลางลำต้น รอบลำต้นการเป็นลำธารเล็กๆที่มีต้นไม้สีสันสวยงาม

จบ

EP: 3 beginning of revenge

เริ่ม

เวลาได้ล่วงเลยไปจนเป็นเวลา5ปี

จนต้นไม้ใหญ่ใจกลางป่าซิ่งโต๋ ส่องแสงสว่างราวกับพระจันทร์บนท้องฟ้างดงามสดใส กรีบดอกไม้สีม่วงสดเริ่มหลุดลอยออกมากลายเป็นบันใดกลีบดอกไม้สดใสสวยงาม โดยมีร่างหญิงสาวงดงามเดินลงมาตามบันใดแต่ระขั้น เล่าสัตว์น้อยใหญ่ต่าวพากันก้มคำนับหญิงสาว จนหญิงสาวหยุดเดินถึงขั้นสุดท้าย กลีบดอกที่ตอนแลกเป็นขั้นบันใดการเป็นหิ้งหอยแสงแวววาวระยิบระยับ หญิงสาวก้มลงเด็ดดอกบัวสีขาวสดงดงามขึ้นมาก่อนดอกบัวจะรอยขึ้นมาหยุดตรงอกหญิงสาว