...CHAPTER 1...

...I've Met You…Unexpectedly...

In a bustling city, where Jake and Dave are joining the celebration of the 20th years of Dave's family restaurant that are bestowed now to Dave. Ngunit sa gitna ng pagdiriwang tila ba'y hindi masaya si Dave, 

“Ano ang gumugulo sa isip mo, Dave?” tanong ni Jake na may pag-aalala. 

“Ah, wala. Naiisip ko lang kung kaya ko ba talagang i-manage tong business nina mama. Alam mo naman, hindi ako businessman” panliliit na tingin ni Dave sa kanyang sarili. 

“Ano kaba, kaya mo yan” pagpapalakas loob ni Jake kay Dave “Kaya nga sa'yo ipinamana na, dahil alam nilang kaya mo na,” dugtong pa ni Jake na may ngiti sa mga labi. 

An hour had passed after Dave and Jake had conversation, when Dave's parents announced that who would be the next holder of their business, during the announcement Jake had to leave the celebration as he was going to be late at his part-time work, Siya ay isang barista sa isang coffee shop. Which is quite famous around the city. 

Kinalabit ni Jake si Dave, “Ay, bud. Alis na ako salamat sa pagkain, baka mahuli pa ako sa trabaho ko” at masayang umalis at busog. 

Jake had arrived to his workplace and his workmate ask him about the boy who's with him almost everyday. 

“Oy, Jake! Tanong ko lang pala, hindi ko na nakikita yung kaibigan mong dala-dala mo dito halos araw-araw ah, musta naba siya?” tanong ni Tom kay Jake na may pagtataka. 

“Ah, si Dave ba? Wala siya ngayon nandoon sa restaurant nila nag-celebrate ng kanilang ika-20 taon, at siya daw yung bagong may-ari nun, pamana ba,” tugon ni Jake na tiyak. 

“Ah! Ganon ba. Saka nga pala may itatanong akong medyo malalim, okay lang ba? Patungkol dun sa Dave” tanong muli ni Tom, ngunit ngayo'y para siyang interesado kay Dave. “Ano bang personalidad nun, at ugali? Nagtataka ako eh para siyang siga,” dugtong pa ni Tom na may halong biro. 

“Uhm... Ang pagkakakilala ko kay Dave ay isang matalino at masipag, makulit at palabiro, pero mabait naman yun, 'di lang halata” tugon ni Jake kay Tom, na may katiyakan sa kanyang mga sagot. 

“Okay, eh itsura niya? Sa tingin mo gwapo ba siya?” tanong muli ni Tom na nagbigay maling pang unawa kay Dave, 

“Ano!? Wag mong sabihing bakla ka Tom!” bigkas ni Dave na may pagkabigla, “Tigilan mo'ko Tom ha, sinasabi ko sa'yo!” pagbanta ni Jake kay Tom. 

Humahalakhak sa tawa si Tom, “Ano kaba, nagtanong lang ng gano'n bakla na agad? 'Di ba pwedeng sinisikayat lang?” tugon ni Tom kay Dave habang natatawa, “Irereto ko kasi sa kaibigan ng kaibigan ko. Hindi ko pa nakikilala yung sinasabi ng kaibigan ko, pero dahil may kilala ka, baka pwede mo'kong tulungan? Sabihin mo lang kung gwapo siya para sa'yo, 'di ko naman yun masyadong pinapansin pag-nandito” dugtong pa niya. 

“'kala ko bakla ka eh, mandidiri na sana ako” sabay tawa, “Pero sa totoo lang, gwapo si Dave, matangos ilong, medyo singit ang mata, may katangkaran din siguro mga 5'8 height nun, at mistiso, aakalain mong may lahi eh” pag-describe ni Jake kay Dave ng may katotoohanan. 

“Oo nga, gwapo nga.” tumango at ngumiti, “Sasabihin ko yung mga sinabi mo sa kaibigan ko, jowang-jowa na eh” dugtong pa na may halong biro. 

While Tom and Jake having conversation, one customer came in and directly went to them, and ordered. 

“Excuse me, misters. what is your best seller here that had a 5-star rate?” the lady asked with authority, “and if you don't mind could you make one for me? My name is Sarah I'll be right there at 2nd table, I'll wait,” and leave. 

“Wow! Ang ganda n'ya tol!” mahinang sigaw ni Tom na nahuming sa ganda ni Sarah, “Pero best seller natin dito ay barakong kape, kaya niya kaya yun?” tanong ni Tom kay Jake. 

Ngunit hindi sagot si Jake sa kadahilanang siya'y natulala't 'di na nakagalaw, kinalabit naman ito ni Tom, 

“Hay nako Jake.” bigkas ni Tom na may malalim na bugtong hininga, “Gawan mo daw ng best seller natin, ikaw barista dito” sabay tapik sa balikat ni Jake. 

“Ay, Oo nga pala.” tugon ni Jake na may pagla-awkward sa sarili, 

And Jake started to make their best seller coffee for Sarah, and while he was making it, he was thinking about Sarah's beauty, and didn't even notice that he poured so much sugar into the coffee called: Le Fiesto (Hard Dark Coffee), After awhile preparation of coffee, it is ready to drink and to place on Sarah's table. Ini-alok ni Jake kay Tom na si Tom na lamang ang magbigay, ngunit tumanggi ito, kaya't si Jake na ang siyang nagtungo't ibinigay kay Sarah ang La Fiesto Coffee, 

At inihipan ni Sarah ang kape sa unang pagtikim, “Oh, Wow! I like the coffee, it was made well, Now I know why it has 5 star on your menu” papuri ni Sarah sa kapeng kanyang natikman, “Are you the one who've done this?” direct question for Jake, 

“Yes, Ma'am. I made it,“ he paused and whispered, “unconsciously”

“You silly, you don't have to call me ma'am, you could call me, Sarah or Villafuerte, but I prefer you to call me Sarah to Villafuerte, is it okay with you...?” Sarah asked Jake with a lovely tone, and furrowed her brows desiring to know what his name, 

“Yes, ma'am, ay este Sarah” Jake replied with awkward voice, “I'm Jake, by the way. Enjoy your coffee, Sarah. I'll go back to my place, just call us if you have an order or something” Jake asked with politeness. 

“Oh!” Sarah smirked, “Ang cute naman nun, nagmukha tuloy akong matandang masungit” sambit sa sarili ni Sarah at tumawa ng mahina. 

Pinapanood ni Jake si Sarah kada higop nito sa tasa, pakiramdam ni Jake ay para siyang nasa mars. Sapagkat kada galaw ni Sarah'y kay bagal ng galaw na tila ba'y pati gravity ay nahumaling sa kagandahang taglay ni Sarah. Sa sobrang bagal nga ng pag-ikot ng mundo ni Jake kay Sarah, hindi niya namalayang nasa harap na niya si Sarah, nag babayad. 

“Oh here! My bayad.” sabay kaway sa mukha ni Jake, “Hey Jake! Are you there? Here's my bayad!” yelling at Jake, but not angry. 

Nataranta si Dave, “Ay! Pasensya na. Na zone out ako, hay nako.” sabay kuha ng bayad ni Sarah na halagang 249 Felos. (To convert in Philippine peso, it was 400, or 8 US dollars) 

“Alam kong may sukli payang 49 felos, sayo na'yon tip kona sayo,” sabay alis at kaway kina Jake at Tom, “Salamat, balik ako. bye!”

“Grabe talaga ang ganda talaga ni Sarah!” talagang manghang mangha si Tom, “Alam mo Jake, 'di na kita tatanungin kung nagagandahan ka sa kanya eh,” pabiting salita ni Tom, “Dahil halata na, tingnan mo nakatulala ka nanaman. Iniimagine si Sarah at ikaw ay kasal na,” pagbigkas ni Tom na tiyak na yon ang iniisip ni Jake, “Hay nako, ayaw akong pansinin” sabay kamot sa ulo. 

“Sarah, Sarah, Sarah, Sarah. Aalalanin ko pangalan mo,” bigkas ni Jake sa kanyang sarili, pabulong. 

Time went by, and dusk came. When Jake and Tom having a hard time making and serving coffee to the customers, when Dave arrived at coffee shop (Coffee Roko) where Jake has been working, since they were 18-year-old, and went in to pay a visit for his friend, and to have a coffee as he have had cold since the day before the celebration of the restaurant. 

He went at the counter and sat waiting for his friend's free time to have a talk together. Pinapanood ni  Dave ang paggalaw ng kaibigan at kung gaano ka-busy ito. Makalipas ang ilang mga minuto’y nagkaroon din ng pagkakataong makausap si Jake,

“Oh, ba’t ka nandito, Dave?” tanong ni Jake na may pagkahingal dahil sa dami ng tao, “Tapos na celebration niyo?”

“Oo, tapos na. Kaya naman ako nandito, dahil gusto kong uminom ng La Fiesto n’yo” tugon ni Dave,

Habang nag-uusap ang dalawa nakita ni Tom si Dave, “Oh!!!” pagkagulat ni Tom na mag pag ma OA, “Yan naba si Dave? Gwapo nga sa harapan” habang tumatawa.

“Kumusta na?” tanong ni Dave, “Parang ewan to, parang isang linggo lang ako hindi naka punta dito, nakalimutan mo na mukha ko?” pabirong bati ni Dave kay Tom,

“Alam mo kasi, balak kitang ireto sa kaibigan ng kaibigan ko, okay lang ba sa’yo?” tanong ni Tom kay Dave na sa isip nawa’y pumayag, sapagkat ang kaibigan niyang tinutukoy ay kanyang gusto, kung baga para lang magpapansin. 

“Sige lang, kami naman ang magdedesisyon kung magkakatuluyan kami” sambit ni Dave kay Tom, “Saka patingin ako ng picture nung babae, kung meron ka” hiling ni Dave kay Tom na mahinahon ang tono, na umaagma sa kanyang wangis.

“Oh sige, chat ko lang kaibigan ko na ibigay saakin ang picture nung sinasabi n’ya,” pagkabigkas nito kay Dave ay panandaliang lumayo at chinat na ang sinasabing kaibigan.

“Congrats ulit, Bud. Ikaw na ang new owner ng restaurant nyo,” pagbati ni Jake muli sa kaibigan, “Ano nga ulit name ng restaurant mo?” tanong ni Jake na hindi na-aalala ang restaurant.

“Fen, Shin, Ho! (Love, Eat, Go!) Restaurant. Mayro’n din kaming bagong food  na idinagdag sa aming menu, we called it Heigowa (Raw Tuna Pie)” tugon ni Dave na kasama ang pag-aalok.

Habang patuloy na nag-uusap ang magkaibigan, sa kabilang banda naman ay nakatanggap ng picture si Tom mula sa kanyang kaibigan. And when he received it, he was stunned and look at Jake, and thinking if he would let Dave saw the picture or not. After awhile of thinking, he decided not show it to Dave and draw nigh to them,

“Ayaw daw nung nag-papareto mag-send ng pic, Dave. Gusto daw niya ng biglaan para surprise,” sambit kay Dave ni Tom at tumingin kay Jake,

“Gano’n ba? Sabihin mo sige, para rin naman ‘di maputol ang saya” tugon bi Dave kay Tom.

At nagkunwaring nag type si Tom upang maipakitang sinabi n’ya ang sinabi ni Dave.

Lumipas ang ilang oras at sumapit na ang ika-8 oras ng gabi, at magsasara na sina Tom at Jake, at umalis narin naman si Dave.

“Oh s’ya sige, alis na ako, baka gusto mong sumabay Jake? Hintayin na kita” pag-alok ni Dave.

“Ah, salamat, pero tutulungan ko pa tong si Tom mag-sara mauna kana, salamat ulit, ingat ka.” tugon ni Jake, na naka-ngiti.

So Dave went out and wave his hand, and drove out. Those two are busy organizing and cleaning the shop, while cleaning Tom’s phone buzzed inside his pocket, but he didn’t notice.

Time has passed and the two exchange “see you tomorrow” and walked along their own ways. 

......................

...Epilogue...

Habang patuloy na nag-uusap ang magkaibigan, sa kabilang banda naman ay nakatanggap ng picture si Tom mula sa kanyang kaibigan. And when he received it, he was stunned and look at Jake, and thinking if he would let Dave saw the picture or not. As he saw the picture of Sarah.

“Naku naman. Ba’t si Sarah pa, gusto pa naman ni Jake si Sarah,” sambit sa sarili ni Tom, at bumugtong hininga, “So complicated” After awhile of thinking, he decided not show it to Dave and draw nigh to them,